Boeken … Mijn steun en toeverlaat.

Toen ik klein was, stond er een kastje met glazen deuren in onze voorplaats. Dat was ons boekenkastje. De boeken die wij op school met de prijsuitdeling kregen, werden daarin opgeborgen. Met die boeken speelde ik bibliotheekje. Ik haalde ook boeken uit de plaatselijke boekerij en later heb ik er zelfs enkele jaren gewerkt. De uitleningen gebeurden op woensdagavond en zondagvoormiddag. Op vrijdagavond deden wij de “administratie”. Van de schoolmeester (hoofd van de bibliotheek), mochten wij weekendcursus gaan volgen zodat ik zelfs een diploma van Hulpbibliothecaris heb.

Jarenlang was ik lid van een boekenclub. In die periode, was ik een fervente detectivelezer en verzamelde ik de meeste van mijn Agatha Christies. Als ik niets van mijn gading vond in de driemaandelijkse catalogus, kreeg ik de kwartaalselectie toegestuurd. Zo leerde ik ook al eens wat anders kennen.

Toen ik mijn huis bouwde, moet ik al een redelijke boekenverzameling gehad hebben, schat ik nu. Want in dat nieuwe huisje werd één wand in de living voorzien als boekenkast. Ook het kastje met de glazen deuren verhuisde mee en doet nu nog altijd dienst als boekenkast. Ik heb er steeds een erezaak van gemaakt om de oude boeken die ik hier en daar vind of krijg ook te lezen. Dus, behalve een 100-tal naslagwerken heb ik al mijn boeken ook daadwerkelijk zelf gelezen en dikwijls ook herlezen.

Ik ben geen lid meer van een boekenclub en een bibliotheek heb ik al in geen jaren meer aan de binnenkant gezien. Een raar fenomeen deed zich voor : ik moet de boeken “hebben”. Ze moeten van mij zijn. Dus kan ik uren in een boekenwinkel rondneuzen. En ik kom er gegarandeerd nooit met lege handen buiten.

Ik ben een alles-lezer maar heb door de jaren heen wel verschillende “periodes” gehad : detective, historische romans, fantasy. Als ik lees, ga ik helemaal op in het boek. Daarom zeggen griezelverhalen mij heel weinig maar ik heb wel een aantal feel-good boeken die mij troost bieden als het wat minder gaat. Vroeger waren dat voornamelijk de verzamelde stukjes van Jos Ghijsen, Gaston Durnez en anderen cursief schrijvers. Die boekjes beginnen serieuze slijtage te vertonen. Tegenwoordig vind ik soelaas in de “De Kat die …” boekjes van Lilian Jackson Brown. Ik heb 14 van de 29 boekjes maar ik weet niet of ik de andere helft van die boekjes ooit nog zal kunnen kopen.

Dat maakt momenteel echter niet uit. Ik heb zonet nog een vijftigtal boeken van onze overleden tante aan mijn verzameling toegevoegd. Als ik die allemaal wil lezen, zal ik nog een hele tijd zoet zijn. Mijn boekenverzameling bestaat ondertussen uit 950 stuks die ik alfabetisch in een Excel spreadsheetje gezet heb. Mijn streefdoel is 1000 boeken.

En dan moet ik er echt mee ophouden want ik heb geen enkele vrije muur meer in mijn huisje om nog een boekenkast tegenaan te zetten.